Nesta ruta dende Irixo de Arriba ata Valdesoiro, o camiñante gozará das paisaxes e contornas destas terras xa humanizadas dende moi antigo. Nos montes darredor, as mámoas dan testemuña da antigüidade da ocupación do home nestas terras; no percorrido da ruta, os castros falan de tempos pretéritos pero moito máis achegados a nós.
Dende o Irixo de Arriba, baixaremos por un camiño antigo ata o derruído Muíño de Valcobo, do que hoxe só queda o seu inferno e parte do cubo, pero que se atopa nunha fermosa contorna natural do río Coedo. Logo, seguindo pola beira dunha coidada levada, a ruta discorre polas abas do Coto do Castro, ao cal podemos acceder mediante unha variante da ruta. No seu cimo quedan restos dos muros, hoxe pouco visibles, do que debeu ser a croa do Castro de Orros.
A ruta achégase ata a igrexa parroquial de Santa Mariña da Cidá. O seu nome posiblemente fai referencia a un castro (as veces recoñecibles por nomes como Cibdá, Cidá, Cividade, etc.) ou a un primitivo lugar de veneración. Xeralmente estes lugares foron “cristianizados” mediante a construción de igrexas e cruceiros.
Polo camiño sacramental ou “camiño da misa” cruzaremos o rego da Cidá e chegaremos a Paredes, lugar onde podemos ver os restos dunha agrupación de hórreos. Logo descenderemos ata os Casares e, tras unha pequena costa, achegarémonos a Valdesoiro.
Nos Casares e en Paredes o camiñante poderá apreciar elementos construtivos tradicionais tanto nas vivendas, coma nas construcións anexas e nos seus vellos camiños.
Porque estes montes e veigas, hoxe cubertos de piñeiros e bosque atlántico, non hai moito tempo (a mediados do século XX), eran fértiles terras de labranza. Os veciños cultivaban case todo o territorio e precisaban dos seus hórreos para gardar as súas colleitas.
Neste percorrido podemos atopar tradicionais hórreos mixtos, é dicir, construídos en pedra e madeira. Aquí normalmente non apoian en pés, senón en cepas (muros ou pezas transversais, do mesmo ancho que a cámara) e poden ter o teito de lousas ou de tellas.
As agrupacións de hórreos: aínda que en toda Galicia poden darse, é en Ourense e nas serras pontevedresas do Suído, Candán e Faro de Avión, onde aparece máis o fenómeno das agrupacións de hórreos. Cando a aldea está conformada por vivendas pegadas, e non é posible a construción do canastro xunto á casa, xúntanse os hórreos nun espazo público que non teña outra utilidade.